توضیح جامع درباره روستای تاریخی ابیانه

موقیت جغرافیایی روستایی ابیانه

ابیانه در نزدیکی و 40 کیلومتری شهرستان نطنز، واقع در استان اصفهان، روستایی زیبا و تاریخی قرار دارد که روی دیواره‌ی کوهی به نام کرکس بنا شده است. طبق کاوش باستان‌شناسان، این روستا حدود ۱۵۰۰ سال پیش بنا شده ‌است و آثار تاریخی متعدد و چشم‌گیری دارد. امروز قصد بر این است که اطلاعاتی جامع در خصوص این روستای  تاریخی در اختیار شما همراهان همیشگی وب سایت شب قرار دهیم.

[osm_map_v3 map_center= “33.5858,51.5906” zoom=”13″ width=”95%” height=”450″ map_border=”thin solid ” post_markers=”1″ control=”” bckgrndimg=”” ]

گویش محلی

ابیانه در گویش محلی مردم این روستا ویونا (Viuona) گفته می‌شود که تشکیل شده از دو قسمت وی (vi) یعنی بید و ویانه (viyane) که بیدستان نام دارد و گویا در زمان‌های دور در سرتاسر روستای ابیانه درخت بید وجود داشته است.

تا به حالا مدرکی پیدا نشده است که بتوان قدمت این روستای تاریخی را رقم زد. اما محققان و باستان‌شناسان بر این باورند که این روستا، حدود ۱۵۰۰ سال قبل به وجود آمده و یکی از مکان‌های تاریخی کشور ایران است که شهرت جهانی پیدا کرده است. به نظر می‌رسد در سال ۱۳۶۰، اداره‌ی سرشماری، تعداد خانه‌های باقی مانده در روستای ابیانه را ۵۰۰ عدد اعلام کرد که همه‌ی آنها در قسمت شمال رودخانه‌ای زیبا به نام برزرود، ساخته شده‌اند. بر اساس تحقیقات باستان‌شناسان، عمارت‌های کهن موجود در این روستا در دوران حکومت‌های سلجوقیان، قاجاریان، ساسانیان و صفویان طراحی و ساخته شده‌اند.

بافت منطقه ای

ابیانه دارای سه محله “پل” (به معنای بالا) ، “یسمون”، “هرده” (پایین ده) می باشد. ساختمان های کهن روستا با پوششی از “خاک سرخ رنگ” در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می شود. این خاک سرخ خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم تر می شود درست مانند مردم ابیانه که در مقابل هجوم حوادث و مصیبت های طبیعی مانند زلزله و سیل به صبوری یک کوه و سر سختی یک صخره به مقاومت ایستاده اند و با عشقی که به سنت و معماری سرزمین اجدادی خود و به همه یادگاری های نیاکانشان داشته اند، در هر تعمیر سبک بناهای آن را حفظ کرده اند.

لباس سنتی مردم ابیانه، هنوز هم میان آن ها رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می دهند، در مردان شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه (دوید) و در زن ها پیراهن بلندی از پارچه های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفید رنگی بر سر دارند.

بهترین فصل برای مسافرت به ابیانه، بهار و تابستان است. البته پاییز و زمستان نیز زیبایی و مخاطبان خاص خود را دارد و می‌توان در این ایام از تورهای فصلی هتل ابیانه یا اجاره سوئیت و آپارتمان و حتی اقامتگاه های بومگردی در نطنز استفاده نمود. ایام نوروز، تاسوعا و عاشورا، بازدیدکنندگان زیادی برای دیدن این روستای تاریخی به ابیانه می‌آیند.

بنای تاریخی

مسجد جامع ابیانه

مهم ترین بنا و اثر تاریخی این روستا، مسجد جامع بوده و قدیمی ترین اثر تاریخی این مسجد نیز منبر چوبی منبت‏کاری آن است که در سال ۴۶۶ هجری قمری احداث شد. مسجد قدیمی دیگر ابیانه، مسجد برزله است که دارای فضای دلبازی بوده که روی پایه درب بخش شرقی این مسجد، سال ۷۰۱ هجری قمری حک شده که نشان دهنده آن است که این بنا مربوط به دوره ایلخانان می باشد.

زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی

این زیارتگاه در قسمت شرق ابیانه واقع شده است و دارای یک حیاط مرکزی و آبنما میباشد , شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی فرزندان امام موسی بن جعفر بوده اند . ایوان جنوبی این زیارتگاه مشرف به کل روستای ابیانه میباشد.

اقتصاد روستای ابیانه

 شغل اصلی مردم ابیانه، کشاورزی، باغداری و دامداری است که با روش های سنتی اداره می شود. بیشتر زنان در امور اقتصادی با مردان همکاری دارند. البته در گذشته، گیوه بافی از جمله مشاغل پردرآمد بانوان ابیانه به شمار می رفت، هر چند که امروزه انجام این فعالیت بسیار اندک شده است .

سوغات

مهمترین سوغات ابیانه انواع زیورآلات دست ساز مثل گردنبند و دستبند است وآویزهای تزیینی دیواری، قالی و گیوه از دیگر صنایع دستی روستا هستند.

لبنیات ابیانه هم بسیار مرغوب است و در کنار گردو، بادام، سیب و آلو از دیگر سوغات این روستای تاریخی به شمار می آیند.