جهان ما منابع محدودی دارد. در سیاره ما بسیاری از مکان های طبیعی و دست نخورده در معرض تهدید گردشگری انبوه قرار گرفته است. طبیعت، فرهنگ و تاریخ از جمله مواردی اند که گردشگری بر آنها تاثیر میگذارد.
با این وجود بسیاری از مسافران و صنایع گردشگری، محدودیت منابع و تأثیر گردشگری بر محیط ، فرهنگ ها و جوامع محلی را رد میکنند. و به همین دلیل است که مفاهیمی چون ” گردشگری پایدار” و مباحث مرتبط با آن مطرح میشود.
گردشگری پایدار چیست؟
گردشگری یا مسافرت پایدار، به معنای یافتن راهی است که به کمک آن اصول سفر رفتن در طولانی مدت و بدون آسیب به محیط طبیعی و فرهنگی انجام شود. سفر پایدار باید تأثیرات منفی گردشگری را به حداقل برساند و حتی در حالت ایده آل برای منطقه ای که با مسافران فراوان مواجه میشود سودمند باشد.
سازمان جهانی گردشگری، گردشگری پایدار را با مفهوم “توسعه” بیان می کند. به عبارتی باید نیازهای گردشگران و مناطق میزبان همزمان با حمایت و افزایش فرصتهای آتی تأمین شود. این شیوه در نهایت به مدیریتی منجر میشود که در آن تمامیت فرهنگی، فرآیندهای زیست محیطی و تنوع زیستی حفظ شود و حمایت از زندگی، نیازهای اقتصادی، اجتماعی و زیبایی شناختی افراد میزبان را برآورده کند.
گردشگری پایدار به معنای ارزیابی محیط و مراقبت از منابع طبیعی است. مسافران باید از میزان آلودگی ناشی از مسافرت و چگونگی تأثیر آن بر محیط و حیات وحش آگاه باشند. آنها همچنین باید درباره نحوه تأثیر گردشگری بر افراد محلی، مشاغل و فرهنگهای بومی اطلاعات کسب کنند.
اصول گردشگری پایدار
گردشگری پایدار بر 3 اصل بنیادین تاکید میکند :
محیط زیست
این اصل بر کاهش تأثیرات منفی سفر بر محیط زیست و حیات وحش متمرکز است.
کاهش تولید دی اکسید کربن به ویژه در سفرهای هوایی، کاهش استفاده از آب، کمتر شدن زباله های پلاستیکی و کاهش مزاحمت برای حیات وحش از جمله دستورات این اصل است.
ما به عنوان گردشگر پایدار میتوانیم تاثیرات مثبت و ساده ای بر محیط اطرافمان بگذاریم. میتوانیم حمل وسایل سبک و کوچک را خودمان انجام دهیم. به دنبال هتل ها و رستورانهایی بگردیم که بازیافت میکنند و از مواد پایدار ساخته شده اند. می توانیم اصول گردشگری حیات وحش را دنبال کنیم تا نسبت به تورهای متعهد و دغدغه مند آگاه شویم و از آنها بهره بگیریم.
اجتماع
این اصل درباره تأثیر گردشگری بر مردم و جوامع محلی صحبت میکند. اصل اجتماعی گردشگری پایدار، شامل پشتیبانی از مشاغلی است که توسط افراد محلی اداره می شود، یا افراد محلی را استخدام و از آنها پشتیبانی میکند.
این اصل همچنین از پروژه های گردشگری، سازمان های مردم نهاد، NGO ها ، موسسات اجتماعی و خیریه حمایت میکند. مسافران مسئول می توانند به دنبال فرصت هایی برای شرکت در این پروژه ها باشند و این آگاهی را بدست آورند که آیا مشاغل مورد نظرشان محیط کاری بی خطری دارد؟ یا به کارمندان حقوق کافی میپردازد؟
اقتصاد
به طور سنتی، اصل اقتصادی به سودآوری کسب و کارها اشاره میکند. با این حال، وقتی صحبت از اقتصاد و گردشگری پایدار است، می توانیم با توجه به این اصل از پول خود برای کمک به اقتصاد محلی استفاده کنیم. میتوانیم به عنوان گردشگر، اگر پول خود را گرانتر از ارز مقصدمان میبینیم، از آن برای پرداخت به هتلها، رستوران ها و راهنمای تورهای محلی بهره بگیریم.
سفر پایدار و مسائل زیست محیطی گردشگری
گردشگری در وهله اول به استفاده از سوخت های فسیلی متکی است. که این عامل خود باعث که تغییرات آب و هوایی خواهد شد.
پیش بینی می شود 40٪ میزان انتشار کربن در جهان تا سال 2050 توسط گردشگری ایجاد شود. تا پیش از کرونا،72٪ از میزان انتشار CO2 گردشگری از حمل و نقل ، 24٪ از اقامتگاهها و 4٪ از فعالیت های ناشی میشده است.
مسائل زیست محیطی ناشی از گردشگری را نمیتوان نادیده گرفت. مشکل از جایی شروع میشود که با وجود هشدارهای زیاد درباره شیوه مسافرت، تا پیش از کرونا هیچ اقدامی در این زمینه انجام نمیشده است.
بسیاری از ما به مراتب بیشتر از آنچه لازم است از هواپیما برای سفرهایمان استفاده میکنیم. ما وقت، پول و تمایل به سفر به خارج از کشور داریم. برخی از ما اشتهای تقریباً “سیری ناپذیر” برای سفر داریم، تا جایی که نام عشایر دنیای دیجیتال برازنده ماست.
باید به خاطر داشته باشیم که انتخاب هایمان برای مقصد سفر میتواند بر محیط زیست هم تاثیر بگذارد. بسیاری از مقاصد منتخب ما ظرفیت، مقررات و استراتژی برای مقابله با توسعه سریع گردشگری ندارند.در غالب مواقع، سرمایه گذاران خارجی به مناطق پر گردشگر می آیند، ساخت و ساز میکنند و بعد از آن، این مردم محلی هستند که باید با آشوب و هرج و مرج و مشکلات بعد از آن کنار بیایند، مشکلاتی مثل وجود زباله ها، دی اکسید کربن و کمبود آب.
ما به عنوان توریست باید به شدت مراقب نحوه سفر و تأثیر خود در مقصد مورد نظرمان باشیم.
